Gangsterzy, od najdawniejszych lat budzili jednocześnie sprzeczne odczucia. Z jednej strony strach, a z drugiej podziw dla ich pełnego splendoru życia. Wielu przestępców przeszło do masowej kultury jako ikony, inni, o czym możesz nawet nie wiedzieć, posłużyli za wzorzec dla filmowych bohaterów. Przyjrzyjmy się najbardziej znanym personom światka przestępczego, ikonicznym gangsterom!
Spis treści
Charles Lucky Luciano
Właściwie Salvatore Lucania – amerykański gangster pochodzenia włoskiego, urodzony na Sycylii. Twórca tzw. Narodowego Syndykatu, nowoczesnej struktury włoskiej przestępczości zorganizowanej w USA. „Lucky” od małego przygotowywał się do zostania ikoniczną postacią mafii, w szkole wymuszał pieniądze „za ochronę” od innych dzieci. Jednym z dzieci, które odmówiły płacenia haraczu był Żyd polskiego pochodzenia – Mayer Lansky, druga z ikonicznych postaci, twórca Las Vegas! To zrządzenie losu, pomogło w zawarciu najtrwalszej przyjaźni w amerykańskiej mafii. Lucky Luciano rósł w siłę, ostatecznie przejmując kontrolę nad mafią nowojorską, podzielił wpływy pomiędzy 5 rodzin, samemu zostając głową jednej z nich, a następnie został szefem nowoczesnej mafii amerykańskiej – Narodowego Syndykatu.
Na uroczystość zorganizowaną w chicagowskim hotelu w 1931 r., przybyły liczne delegacje, a gospodarzem był sam Al Capone. Jako najpotężniejszy gangster umacniał struktury mafii. Założył słynne „Murder Incorporated”, oddział egzekucyjny przeznaczony do likwidacji przestępczych wrogów i zdrajców. Luciano, został skazany w 1936, ale dzięki współpracy z amerykańskim wojskiem (mafia ochraniała w czasie wojny porty morskie przed sabotażem) i chytremu zabiegowi, został ułaskawiony w 1946 roku i musiał opuścić Stany. Osiedlił się w Neapolu, skąd miał cały czas wpływ na mafię amerykańską, poprzez swoich współpracowników. Zmarł w 1962 roku na zawał serca. Postać „Lucky’ego” Luciano „oddała” część swoich cech oraz elementów biografii, postaci Michaela Corleone z „Ojca chrzestnego”.
youtube.com
Meyer Lansky
Przyjaciel Luciano i Siegel’a. Urodzony w Grodnie w 1902 r., na ówczesnych terenach Polski pod zaborem rosyjskim. Kiedy był pytany o kraj, z którego pochodził, zawsze odpowiadał „Polska”. Wczesna kariera gangsterska Lansky’ego była zbliżona do historii Luciano, byli bliskimi przyjaciółmi i razem planowali kroki. Pozycja Lansky’ego wynikała z jego analitycznych zdolności, był mózgiem i organizatorem większości operacji, których się wspólnie podejmowali. Meyer po wydarzeniu, którym było wyniesienie Luciano na szefa amerykańskiej mafii, budował kasyna w całych stanach, dzięki niemu niektóre rodziny mafijne dorobiły się prawdziwego majątku. Pomógł Siegel’owi zrealizować projekt Las Vegas, założył z nim słynne kasyno „Hotel Flamingo”, blisko współpracował również z Fulgencio Batistą, dyktatorem Kuby.
Przyczynił się do rozwoju hazardu na Kubie, podwoił zyski kasyna dyktatora, jednak po rewolucji i przejęciu władzy przez Fidela Castro, opanowane przez mafie kasyna zostały zamknięte. Meyer Lansky dzięki umiejętnemu lokowaniu pieniędzy nie został nigdy skazany przez władze, żył spokojnie z rodziną w Miami na Florydzie, dopiero w 1970 roku zebrano wystarczającą ilość materiałów dowodowych, aby postawić mu zarzuty. Lansky nie uzyskał azylu w Izraelu, o który się starał, uniknął jednak kary, a do procesu nie doszło ze względu na zły stan zdrowia. Meyer zmarł w 1983 roku na raka. Co ciekawe, uważa się, że Lansky miał dostęp do zdjęć kompromitujących założyciela FBI Edgara J. Hoovera, dlatego ten przez wiele lat nie uznawał istnienia przestępczości zorganizowanej na terenie USA. Meyer Lansky był wzorem dla postaci Hymana Rotha, zagranego przez Lee Strasberga, po premierze filmu, gangster miał zadzwonić do aktora z gratulacjami za dobrze zagraną rolę, dodając, że postać mogła być trochę bardziej sympatyczna.
youtube.com
Benjamin „Bugsy” Siegel
Przyjaciel oraz współpracownik Lucky Luciano i Meyera Lansky’ego, pracował jako płatny zabójca, był cynglem dwóch wyżej wymienionych. Między innymi był on wykonawcą zamachu na Joe Masserię, kończącą wojny gangów w Nowym Jorku. Uchodził za jednego z bardziej niesławnych i budzących strach gangsterów. Bugsy przeniósł się na zachodnie wybrzeże i z pomocą Meyera, organizował hazard w Las Vegas, był twórcą słynnego kasyna „Hotel Flamingo”, zarabiał miliony dolarów, przejmując również inne interesy w Las Vegas. Jednak kiedy „Flamingo” zaczęło przynosić straty, głowy innych rodzin chciały jego śmierci. Przyjaciel Meyer Lansky, wybronił Siegel’a dwa razy, jednocześnie ostrzegając go o konsekwencjach nie zrezygnowania z prowadzenia kasyna. Trzecim razem się nie udało, podobno sam Lansky, niechętnie, ale jednak musiał wydać polecenie zlikwidowania Siegel’a. Został zastrzelony w swoim domu w Beverly Hills 20 czerwca 1947 r. Bugsy był jednym z pierwszych gangsterów – celebrytów, często gościł w nagłówkach gazet.
youtube.com
Frank Costello
Amerykański gangster włoskiego pochodzenia. Jego przykład ukazuje marsz po wszystkich niemal szczeblach gangsterskiej drabinki. Przyjaciel Lucky Luciano i Meyer’a Lansky’ego. Po zakończeniu wojny mafii w Nowym Jorku, Lucky Luciano został zwierzchnikiem przestępczości w Stanach, samemu stając na czele swojej własnej rodziny – Luciano. Wówczas Frank Costello został consigliere rodziny, a więc doradcą bossa. Costello przynosił rodzinie olbrzymie zyski, m.in. instalując w mieście automaty do gier. Kiedy Luciano został skazany, a wyznaczony przez niego na bossa rodziny Vito Genovese został szybko skazany przez władze, Frank Costello wyznaczony został na kolejnego bossa rodziny Luciano. Umocnił potęgę rodziny inwestując w legalne źródła dochodu, rozszerzył wpływy zajmując się też hazardem, odszedł całkowicie od narkotyków, twierdząc, że nie są one potrzebne włoskim rodzinom mafijnym do prowadzenia biznesów.
Frank Costello był jednym z tych gangsterów, który zaczął pojawiać się kulturze popularnej, chciał jednak zasłynąć również jako legalny biznesmen. Stał się najpotężniejszym przestępcą w Ameryce, a plotki głoszą, że bez jego zgody nikt nie mógł zostać sędzią. Frank Costello przeżył zamach na swoje życie, przeprowadzony przez zwolnionego z więzienia Genovese, wkrótce doszło między nimi do ugody, Costello przeszedł na emeryturę, a Genovese przejął stery rodziny zmieniając nazwę Luciano na Genovese właśnie. Frank dokonał jednak rewanżu, wespół z Lansky’m i Luciano wplątali Genovese w aferę narkotykową. Ze względu na swoje kontakty i koneksje ze światem polityki i biznesu, Frank był nazywany „Premierem podziemia” – „Prime Minister of Underground”, dożył 1973 roku.
youtube.com
John Gotti
Gangster z drugiego pokolenia włoskiej emigracji, urodzony w 1940 roku, don rodziny Gambino – jednej z 5 nowojorskich rodzin mafijnych. Po przejęciu władzy zlecił zabójstwo dotychczasowego bossa Paula Castellano. Kierował jedną z najprężniej działających organizacji przestępczych, został aresztowany w 1990 r., i skazany w 1992 roku. Skazany na dożywocie za morderstwa, oszustwa i przestępstwa podatkowe. Zmarł za kratkami w 2002 roku. Wielu ówczesnych mafiosów, miało za złe Gottiemu, jego parcie na szkło, żaden inny don rodziny nie rozmawiał tak otwarcie z mediami i nie był na tylu okładkach magazynów.
youtube.com
Sammy „Sammy the Bull” Gravano
Mafioso pracujący dla rodziny Gambino, współpracownik i późniejszy sądowy „kat” Johna Gottiego. Zamieszany w zabójstwo Paula Castellano, które umożliwiło przejęcie władzy Gottiemu. Aresztowany w 1991 roku, jego zeznania obciążyły Johna Gottiego, złamał żelazną zasadę włoskiej mafii o milczeniu – „Omertę”. Po procesie objęty programem ochrony świadków, w 1995 roku powrócił na przestępczą drogę – sprzedając narkotyki, skazany w 1999 r. na 20 lat więzienia. Napisał książkę, na podstawie której powstał film.
youtube.com
Al Capone
Ikoniczna postać przestępczego półświatka, gangster znany wszędzie. Alfonso Capone urodził się 1899 r. na nowojorskim Brooklynie. Pomimo, że urodził się w dobrej i wyedukowanej rodzinie, w wieku 14 lat został wydalony z katolickiej szkoły za napaść na nauczyciela. Spotkał na swojej drodze Johnny’ego Torrio, Capone zaimponował rozmach gangsterskiego życia, wstąpił do gangu Torrio. Zanim na prośbę Torrio przeniósł się do Chicago, po ulicznej bójce z użyciem noży, została mu blizna, przez którą otrzymał słynną ksywkę – „Scarface”! Do Chicago przeniósł się w 1919 roku, będąc ochroniarzem i zaufanym współpracownikiem Torrio, dorabiali się majątku dzięki panującej w Stanach prohibicji.
Kiedy w 1925 roku Torrio po zamachu na swoje życie przeszedł na emeryturę, przekazał władzę Capone. Ten korzystając z brutalnych sposobów rozszerzył alkoholowe imperium, a jego dobre układy z burmistrzem Chicago oraz władzami policji, zapewniały mu bezpieczeństwo. Poza przemytem zajmował się też hazardem i prostytucją. Al Capone wpłacając duże sumy na cele charytatywne, pokazując się publicznie na meczach, zyskał miano ówczesnego Robin Hooda, będąc uwielbianym przez zwykłych ludzi. Capone w czasach świetności z samego tylko alkoholu, zarabiał miesięcznie około 60 milionów dolarów! Jako symbol swojego statusu odmawiał noszenia własnej broni, jednak wychodząc gdziekolwiek miał wokół siebie przynajmniej dwóch ochroniarzy. Przychylność wszystkich do Capone trwała do momentu chyba najgłośniejszego zamachu w przestępczym światku – słynnej „Masakry w dzień Świętego Walentego” (Saint Valentine’s Day Massacre) – w którym to w biały dzień dokonano masakry 7 członków rywalizującego gangu. Wszyscy wiedzieli kto stoi za zamachem, wyszły na jaw koneksje Capone oraz to kogo korumpował. Gazety okrzyknęły Capone „Wrogiem publicznym nr 1”.
W tej sytuacji musiało skończyć się pobłażanie władz. Nie mogąc znaleźć dowodów na udział Capone w działaniach przestępczych, władze skazały Al’a za unikanie podatków. W 1933 roku wymierzono mu karę 11 lat więzienia, którą odsiadywał w Alcatraz. Zwolniony po 8 latach za dobre sprawowanie i ze względu na pogarszający się stan zdrowia, zmarł w 1947 roku w wieku 48 lat. Postać Ala Capone to bodaj naczęściej wykorzystywana postać gangstera w pop kulturze. Nakręcono o nim niezliczoną ilość filmów, napisano mnóstwo książek. Postać stereotypowego gangstera z lat 30 XX wieku, również zawdzięcza swój charakterystyczny wygląd Capone – granatowy, prążkowany, dwurzędowy garnitur oraz kapelusz, to właśnie styl Ala Capone.
youtube.com
Pablo Escobar
Last but not least, jak mawiają amerykanie. Pablo Escobar to człowiek, który osiągnął niewyobrażalne wręcz bogactwo, podawany za przykład gangsterskiej kariery. Urodzony w 1949 roku w Kolumbii, w biednej rodzinie, Escobar od młodego zajmował się nielegalnymi rzeczami, początkowo handlując skradzionymi nagrobkami. W latach 70 wraz z innymi wspólnikami, założył Medellin Cartel, kartel narkotykowy zajmujący się importem kokainy z Peru i Boliwii oraz jego eksportem dalej do USA. Zakłada się, że 80% kokainy trafiającej do Stanów, należało do Pablo Escobara! Dla władz USA i Kolumbii był wrogiem, jednak lokalna ludność Medellin uwielbiała narkotykowego barona, który systematycznie i ostrożnie budował swoją pozycję, wspierając cele charytatywne, kluby piłkarskie. Rozbudował sieć szpitali, szkół i kościołów w zachodniej Kolumbii. Inwestował swoje pieniądze w korzystne i wpływowe znajomości. Jednak ambicje Pablo Escobara sięgały dużo dalej, każdy kto wchodził mu w drogę kończył marnie, na polecenie Pablo ginęli policjanci, prokuratorzy, sędziowie, przynajmniej trzech kandydatów na prezydenta oraz dziennikarze, którzy ośmielili się przedstawiać Escobara w złym świetle.
U szczytu swoich narkotykowych działań jego kartel przynosił dochód rzędu 60 milionów dolarów dziennie, co dawało około 22 miliardy dolarów rocznie! Majątek Escobara szacuje się na 30 miliardów dolarów, a wliczając w to pieniądze, które były pochowane w różnych miejscach w Kolumbii na ponad 100 miliardów dolarów, co do dziś czyni z Escobara najbogatszego przestępcę świata. Pomimo jego lobbowania na rzecz amnestii dla narkotykowych baronów, którzy odejdą od swoich działań, nie udało mu się załagodzić wojny, którą wypowiedziały mu władze USA. Pablo Escobar pomimo wsparcia lokalnej ludności, która ukrywała wszelkie informacje o nim, został zabity 2 grudnia 1993 roku, podczas ucieczki przed obławą w Medellin. Gangster otrzymał rany postrzałowe w nogę, ciało oraz w głowę, nie jest jasne czy ostatni strzał nie był egzekucją lub samobójstwem. Pomimo śmierci Pablo Escobara, jego legenda żyje nadal, na jego pogrzebie było obecnych 25 tysięcy ludzi. O jego potędze niech świadczy fakt, że w zamian z amnestię zaproponował rządowi kolumbijskiemu spłatę długu narodowego w wysokości 10 miliardów dolarów…
youtube.com