Po rock’n’rollu i heavy metalu, przyszła pora na hip-hop! Przy czym już na wstępie musimy wyjaśnić, że nie ma takiego gatunku muzycznego. Hip-hop to kultura miejska, która narodziła się w Ameryce w latach 70. XX wieku. Składają się na nią kilka elementów: dj’ing, b-boying, graffiti, beatbox i… rap, który bardzo często określa się zamiennie mianem hip-hopu.
Ponieważ muzyka ta stanowi nieodłączny element hip-hopu, postanowiliśmy stworzyć tekst, który zbierze najciekawsze fakty spajające te dwa zjawiska.
Tak jak napisaliśmy we wstępie. Początki hip-hopu datuje się umownie na lata 70. XX wieku. To właśnie wtedy czarnoskórzy mieszkańcy Nowego Jorku – a dokładnie, południowego Bronxu – zaczęli tworzyć charakterystyczną, bardzo rytmiczną, składającą się z sampli, muzykę. Byli to dj’e, którzy inspirację do tworzenia beatów, czerpali z takich gatunków muzycznych, jak disco, soul i funk. Duże znaczenie dla ich twórczości miała również kultura czarnej Afryki i muzyka tego obszaru. Po niedługim czasie, do muzyki dołączyły słowa, czyli właśnie rap. Ten rodzaj ekspresji wokalnej opiera się głównie na melorecytacji, czyli rytmicznym i ekspresyjnym, często rymujących się ze sobą, słów. Brzmi to dość formalnie, zwłaszcza dla tych, którzy słuchają tego gatunku, ale tak sprawa przedstawia się od strony merytorycznej 😉
Termin hip-hop po raz pierwszy pojawił się w 1978 roku. Za jego twórcę uważa się jednego z członków grupy Grandmaster Flash and the Furious Five, Keitha “Cowboy” Wigginsa. Istotnym czynnikiem dla rozwoju zarówno kultury hiphopowej, jak i samego rapu, miały w tym czasie tzw. block parties – spotkania muzyczno-taneczne na podwórkach Bronxu, w trakcie których rapowano, skreczowano i tańczono breakdance. Była to swego rodzaju alternatywa dla ówczesnych dyskotek, w których czarnoskórzy mieszkańcy Nowego Jorku, często nie czuli się bezpiecznie.
Pierwszym didżejem, który zdecydował się przenieść muzykę hip-hop z dyskotek na podwórka, był Dj Kool Herc, którego uznaje się także za twórcę didżejingu breakbeatowego. Za pierwszy utwór hip-hopowy, który już w 1979 roku zdobył rozgłos wśród szerszej publiczności, uznaje się numer ‘Raper’s Delight” grupy Sugarhill Gang”. To był klimat!
Spis treści
LATA 70.
GRANDMASTER FLASH AND THE FURIOUS FIVE
Numer “The message” pochodzi z debiutanckiego albumu grupy, o tym samym tytule, który ukazał się w 1982 roku. W 2004 roku kawałek znalazł się na 51 miejscu listy 500 najważniejszych utworów muzycznych wszech czasów, według magazynu The Rolling Stone. Nie słuchacie hip-hopu, ale kojarzycie ten utwór? Nic dziwnego. Został on wykorzystany między innymi w grze komputerowej Grand Theft Auto: Vice City!
AFRIKA BAMBAATAA i SOULSONIC FORCE
“Planet rock” określa się często mianem jednego z najważniejszych numerów w historii hip-hopu. Ma to zapewne związek z jego brzmieniem, które łączy w sobie muzykę elektroniczną z rapem. Pojawienie się tego kawałka to początek nowego stylu muzycznego: electro-boogie.
https://www.youtube.com/watch?v=9lDCYjb8RHk
KURTIS BLOW
Pierwszy raper, który podpisał umowę z naprawdę dużym wydawnictwem (Mercury) i wykonawca jednego z pierwszych prawdziwych przebojów hiphopowych, który napisał z okazji… Świąt Bożego Narodzenia! Premiera “Christmas Rappin’” odbyła się w 1979 roku.
Innym, mocno rozpoznawalnym i ważnym utworem Kurtis Blowa, był numer “The Breaks”. Ciekawostka! Przez ponad 6.5 minuty trwania utworu, słowo “break” pojawia się w nim… 84 razy!
LATA 80.
RUN DMC
Joseph Simmons (Run), Darryl McDaniels (D.M.C) i Jason Mizell (Jam Master Jay) – trzech przyjaciół, którzy w 1981 roku założyło zespół. W 1983 roku miała miejsce premiera numeru “It’s like that”, który bardzo różnił się brzmieniem od dotychczasowych kawałków hiphopowych. Piosenka spotkała się z dobrym przyjęciem słuchaczy i zapoczątkowała tzw. “nową szkołę”
KRS ONE
Jedna z ciekawszych postaci, jeśli chodzi o kulturę hiphopową. Co prawda prezentowany numer pochodzi z pierwszego solowego albumu KRS One’a, który wydany został dopiero w 1993 roku (“Return of the Boombap”), jednak nie można ominąć jego działalności z lat 80. KRS One określany jest często mianem nauczyciela – The Teacha. Początkowo swój pseudonim tłumaczył jako skrót od przydomka Krishna, później zdecydował się stworzyć jego rozwinięcie: Knowledge Reigns Supreme Over Nearly Everyone” (Wiedza Panuje Niepodzielnie Niemal Nad Wszystkimi). Znaczenie tego akronimu ma wiele wspólnego ze sposobem, w jaki KRS rapuje – jego teksty zbliżone są brzmieniem do kazań, porusza w nich ważne ze społeczno-politycznego punktu widzenia, treści.
Numer “Sound of the police” ma bardzo charakterystyczny początek. Jak to się często zdarza w przypadku piosenek hh, został on wykorzystany m.in. w kilku grach (m.in. Battlefield: Hardline) i w filmie “The Angry Birds Movie”.
Pozostali raperzy i grupy hiphopowe z tego okresu, o których warto wspomnieć i których twórczość trzeba znać, to m.in: LL Cool J, Public Enemy, Beastie Boys, De La Soul czy A Tribe Called Quest. Lata 80. to również czas, kiedy pojawiła się nowa odmiana hip-hopu, tzw. gangsta rap. Cechą charakterystyczna tego podgatunku była tematyka związana z przestępczym życiem młodych ludzi na ulicach Nowego Jorku.
CO DALEJ?
Kolejne dziesięciolecie przyniosło rozwój kolejnych podgatunków. Tym razem uszom słuchaczy rapu objawił się west coast hip-hop i g-funk. W tym okresie rozwijał się także hardcore rap, którego istotę stanowiła agresja wobec ówczesnej rzeczywistości czarnoskórych mieszkańców USA. Ubóstwo, wojny gangów, narkotyki i dyskryminacja rasowa, to tylko kilka elementów ich codzienności. Do najbardziej znanych przedstawicieli tej mocnej odmiany rapu, zalicza się między innymi ekipy Cypress Hill, Wu Tang Clan, Onyx, Mobb Depp czy DMX.
O latach 90. i współczesnym rapie, napiszemy w kolejnym artykule. Bądźcie z nami!