Honecker kierowała ministerstwem oświaty od roku 1963 do upadku NRD w 1989 roku. Należała do „betonu” w kierownictwie partii rządzącej SED. Odpowiedzialna była za polityczną indoktrynację uczniów. W 1978 roku przeforsowała wbrew stanowisku Kościołów katolickiego i ewangelickiego wprowadzenie do programów szkolnych przysposobienia obronnego. Do końca broniła obowiązującej pedagogów dyrektywy nakazującej w razie konieczności obronę socjalizmu z bronią w ręku.
Po upadku NRD i zjednoczeniu Niemiec na początku lat 90. Margot Honecker wyemigrowała do Chile, gdzie mieszka do dziś jej córka. Erich Honecker dołączył do nich po zwolnieniu z więzienia w 1993 roku. Były szef partii i rządu zmarł w Santiago rok później.
W wypowiedziach dla niemieckich mediów Margot Honecker uporczywie twierdziła, że panujący w NRD socjalistyczny ustrój był lepszy niż zachodnia demokracja. Odrzucała oskarżenia o nadużywanie władzy w czasach, gdy była ministrem.
Ojciec Margot Feist, bo tak brzmiało panieńskie nazwisko działaczki, był więźniem hitlerowskich obozów koncentracyjnych. Po zakończeniu wojny rozpoczęła pracę w komunistycznej organizacji młodzieżowej FDJ. Była najmłodszą posłanką (22 lata) do parlamentu NRD – Izby Ludowej. W 1953 roku poślubiła Ericha Honeckera. (PAP)
lep/sp/