W 1901 roku Picasso namalował portret swojego przyjaciela, Mateu Fernándeza de Soto. Przygotowując obraz do wystawy, eksperci z Instytutu Sztuki Courtauld w Londynie postanowili przeprowadzić badania za pomocą obrazowania w podczerwieni i promieni rentgenowskich. Ku ich zdumieniu, pod widoczną kompozycją odkryli inny, nieznany wcześniej portret kobiety.
Spis treści
Techniki badawcze
Wykorzystanie nowoczesnych technologii, takich jak obrazowanie w podczerwieni i promieniowanie rentgenowskie, pozwala na analizę warstw malarskich bez ingerencji w strukturę dzieła. Dzięki temu możliwe jest odkrywanie ukrytych kompozycji, zmian wprowadzanych przez artystę czy wcześniejszych wersji obrazów. W przypadku portretu de Soto, mozaikowe skanowanie kamerą na podczerwień ujawniło stopniowo zarys ukrytej postaci kobiecej.
Tożsamość ukrytej kobiety
Choć portret kobiety został odkryty, jej tożsamość pozostaje nieznana. Postać przypomina inne kobiety malowane przez Picassa w 1901 roku, zwłaszcza ze względu na charakterystyczną fryzurę w formie koka, popularną wówczas wśród paryżanek. Możliwe, że była to modelka, przyjaciółka lub kochanka artysty. Badacze nadal próbują ustalić, kim była ta tajemnicza kobieta.
Powody zamalowania wcześniejszego obrazu
Picasso często wykorzystywał te same płótna do tworzenia nowych dzieł, co wynikało zarówno z chęci eksperymentowania, jak i z ograniczeń finansowych. W przypadku portretu de Soto, artysta nie wybielił płótna przed namalowaniem nowej kompozycji, lecz bezpośrednio na wcześniejszym portrecie kobiety stworzył nowy obraz. Może to świadczyć o jego nieustannym dążeniu do poszukiwania nowych form wyrazu i przekształcania wcześniejszych pomysłów w nowe dzieła.
Odkrycie ukrytego portretu pod powierzchnią obrazu Picassa rzuca nowe światło na twórczość artysty i jego proces twórczy. Dzięki nowoczesnym technologiom możemy lepiej zrozumieć jego metody pracy oraz poznać nieznane dotąd dzieła, które przez lata pozostawały ukryte pod warstwami farby.